Joanna Bator - Piaskowa Góra

Po raz kolejny sięgnęłam po książkę autorki, której wcześniej nie znałam (Ami- to nie tylko przez Ciebie i wyzwanie Klucznikowe ;). Nie wiedziałam czego się spodziewać.

„Piaskowa Góra” to powieść obyczajowa, której większa część akcji ma miejsce właśnie na Piaskowej Górze- dzielnicy Wałbrzycha. Główna bohaterka to Jadzia Chmura wraz z rodzina bliższą (mąż i córka Dominika) i dalszą (teściowa, matka, wuj). Jadzia pochodzi ze wsi, ale na zaproszenie wuja przyjeżdża w latach 70. do Wałbrzycha, gdzie od razu pierwszego dnia spotyka Stefana, swojego przyszłego męża. Szybko zachodzi w ciążę, biorą ślub i czekają ich wymarzone mieszkanie w bloku na Piaskowej Górze zostanie oddane do użytku. Stefan wierzy w otaczającą ich rzeczywistość, że państwo da mu szansę na lepsze życie, snuje ambitne plany. Kiedy jednak w miarę upływu lat nic się nie zmienia, rozczarowany zaczyna pić. Dominika przez pierwsze kilka lat jest wychowywana przez babcię i odwiedza rodziców raz w tygodniu. Jest wyobcowana, ciężko jej odnaleźć się wśród rówieśników, bo niewiele miała okazji, żeby z nimi przebywać. Miłość Jadzi do Dominiki jest trudna. Matka chciałaby, żeby dziewczyna inaczej wyglądała, była bardziej dziewczęca, a przede wszystkim bardziej przeciętna. Z drugiej strony chce ją chronić przed całym złym światem.

Jadzia to postać, która rozwija się wraz z upływem lat. Najpierw jest tylko wystraszoną dziewczyną ze wsi w obcym mieście. Stopniowo uczy się, jak sobie radzić ze światem i z domem, jak zdobyć władzę nad mężem, przestaje być potulna. Swoje marzenia z dzieciństwa o wielkiej miłości zmienia na marzenia o przyszłości córki, nie chce żeby powtórzyła jej błędy z młodości, chce dla niej męża z Niemiec, który zapewni całej rodzinie dostatni byt. Dominika marzy o czym innym. Całe życie tłamszona, porównywana z innymi, marzy o wolności i podróżach.

W książce pozornie jest niewiele akcji. Jest za to wiele historii z przeszłości Jadzi i jej rodziny, które zmieniają rzeczywistość i często dopiero po wielu latach wypływają na światło dzienne. Tłem są wydarzenia historyczne i trudne życie w czasie wojny i w powojennej Polsce. Jedzenie na kartki, przywożone skarby zza granicy- nie pamiętam tych czasów, dlatego chętnie o nich czytam, żeby mieć lepsze wyobrażenie choćby o życiu moich rodziców. Powieść jest pełna wyrazistych, charakterystycznych postaci, które przez życie są często zmuszane do podejmowania trudnych wyborów. Na początku czytania musiałam się przyzwyczaić do stylu autorki, który jednak przekonał mnie do siebie. Dosadny, ekspresyjny, potrafił dobrze odzwierciedlić życie bohaterów, sprawiał, że lepiej ich poznawałam. Autorka bawi się słowami, tworzy nowe, które naturalnie wplatają się w dialogi i pozostają cechą charakterystyczną danej postaci. Co najważniejsze, te zabiegi jej się jak najbardziej udają.

Okładki książek pochodzą z portalu Lubimyczytac.pl

Pozostałe książki autorki:

- Chmurdalia (kontynuacja Piaskowej Góry)

- Ciemno, prawie noc

- Feminizm, postmodernizm, psychoanaliza. Filozoficzne dylematy feministek drugiej fali

- Japoński wachlarz

- Japoński wachlarz. Powroty

- Kobieta

- Rekin z parku Yoyogi

Książka bierze udział w wyzwaniach:

- Klucznik: 2. Autor jeszcze nieczytany

- Czytam Opasłe Tomiska: 488 stron

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu